Dat zijn wij met zijn allen aan het doen: af – gaan: onze ‘beschaving’
degenereert met de snelheid van het licht zowat. We gaan de oorlog in zonder dat deze verklaard is!
We gaan bijdragen aan de ondermijning en uitholling van de internationale
rechtsorde, in plaats van dat we hem verdedigen en beschermen.
De “oorlog tegen terrorisme” is van meet af aan al een foute term, want voor
oorlog heb je een staat nodig. Deze “oorlog tegen terrorisme” maakt het
mogelijk dat het leger van een staat zich tegen de burgers richt, omdat de
vermeende vijand niet meer een andere staat is.
De gevolgen ondervinden we nu al iedere dag, maar nu staan we op het punt
een stap verder te gaan. We gaan erover debatteren en de burgers van
Nederland er langzaam maar zeker klaar voor maken dat we een “missie” hebben
in Afghanistan. En waar gaan de gesprekken over?
Of onze troepen wel veilig zijn!
Humanitaire missie; dat het een vredesmissie is; bondgenootschappen;
terroristen; vrede bouwen; bladebladebla. Alles behalve waarover ze zouden
moeten gaan.
We laten ons zand in de ogen strooien, en vele argumenten vermorzelen de
zichtbaarheid van dat éne punt: Meedoen aan deze strijd is meedoen aan een
oorlog die illegitiem is.
We laten ons meeslepen in de waanzin die ons probeert te doen geloven dat
oorlog er is om vrede te bouwen.
Het WAR = PEACE van George Orwell begint met steeds meer kracht in onze
hersenen gepompt te worden.
Met keiharde PROPAGANDA wordt ons tijdens reclametijd ingespoten dat de
vrede in Afghanistan en onze luchtmacht onafhankelijk met elkaar verbonden
zijn. En in alle openheid mogen wij vernemen dat onze regering aan het leger
in Uzugstan vraagt om geen Nederlandse pers toe te laten.
Persvrijheid in memoriam. Terwijl de vredesbeweging naar vrede wil bewegen
zijn we ongewild een partner in de strijd geworden. Vechtend om te voorkomen
wat al gebeurd is lopen we achter de feiten aan die ergens anders heen
bewegen, en zo worden onze taal, ons denken en ons handelen van binnenuit
uitgehold.
Afghanistan wordt ons afgaan-istan.
Wanneer wij deze oorlog betreden verlaten wij voorgoed de rechtsstaat die
wij eens waren, die het als haar taak ziet de internationale rechtsorde te beschermen.Wij betreden dan met open edoch verdoezelde ogen de wereld waar
de belangen van de wapenindustrie verdedigd worden ten koste van alles wat
er in de laatste decennia is opgebouwd aan mogelijke internationale wegen
tot conflictbeheersing.
Deze uitholling zal alleen maar verder gaan wanneer wij niet meer de moed
hebben om te geloven dat het mogelijk is! Wanneer wij, de wereldburgers,
niet EISEN dat geschillen via de internationale rechtsorganen die daarvoor
in het leven geroepen zijn opgelost worden.
Maar is dit moment niet al voor bij en rest ons slechts een af gaan?
Het lijkt erop dat de tijd aanbreekt, die F. Nietsche al voorzag. Met het
doden van God heeft de mens zich afgesneden van zijn lichtbron. Het laatste
licht van deze enorme lichtbron had een paar honderd jaar nodig om ons
dagelijks leven te bereiken.
Nu zien we het resultaat van deze daad die te groot voor ons was. Met het
mes der wetenschap hebben wij God gedood, en nu pas betreden wij het
onontkoombare gevolg daarvan: de wereld zonder zijn licht. Wij vinden
onszelf in een duistere wereld waar de mensen elkaar haten en naar het leven
staan, en waar het mogelijk is te geloven dat je met oorlog vrede kunt
maken, zonder dat je nog in staat bent deze nachtmerrie van het leven van
alledag te onderscheiden.
Daar staan we nu, met onze kennis die geen grond meer vind, een wereld die
met een noodgang door de eindeloze leegte dendert en waar wij slechts een
wereldwijde oorlog kunnen creëren omdat dat nu eenmaal in onze aard ligt.
Gelooft u dit nu echt?
Misschien was deze daad echt wel te groot voor ons!?
Maar dat is aan ieder zelf om uit te zoeken.
In ieder geval is het nu wel tijd om, op wat voor een manier dan ook, een
weg te zoeken waarop we geen bijdrage meer leveren aan het steeds verder
woekeren van de kanker van oorlog op onze planeet…..opgaan in plaats van
af gaan
Hoe beginnen?
- Niet gaan! (Maar dan wel om de goede reden.)
- Dienst weigeren.
- De tv uitgooien, als je je verstand wilt bewaren.
en alle manieren waarop wij bijdragen aan wapenhandel opsporen en omsmeden
“they shall be called the peace makers!”
We moeten toch ergens beginnen? Het is ondertussen echt wel NU of NOOIT
geworden.
